کار فرهنگی فی‌نفسه آن قدر ظریف، حساس و پیچیده است که لاجرم برای مدیریت آن باید از افرادی متدین، پایبند به اصول اخلاقی، قوی، خوش‌فکر، سلیم النفس، صاحب‌نظر، با تجربه و فارغ البال از اشتغالات فکری و ذهنی دیگر استفاده نمود.
یک مدیر فرهنگی باید از بینش ناب و خالص، نگاهی متعادل و منطقی و گویش فرهنگی برخوردار بوده و مسایل فرهنگی را از زاویه‌ای فراگیر و اصولی بنگرد. بدیهی است خروجی چنین نگرشی تحول فرهنگی و تأثیرگذاری عمیق در جامعه اسلامی خواهد بود. اما اگر فرهنگ و مسؤولیت فرهنگی صرفا پوششی برای اعمال ملاحظات غیر فرهنگی، اهداف جناحی و سیاست‌های خطی قرار بگیرد به همان اندازه‌ای خطرناک است که ناتوی فرهنگی دشمن برای نظام و جامعه دینی ایجاد خطر می‌کند.
هر چند نظام دینی و جامعه اسلامی ایران پیوند دین و سیاست را محقق ساخت و به تعبیری انقلاب، انقلابی فرهنگی سیاسی بود اما سیاست‌زدگی فرهنگی با ماهیت ا نقلاب اسلامی اساسا ناسازگار است.
به تعبیری دیگر، حضرت امام(ره) فرمودند: «فرهنگ مادر همه تحولات است». به این معنا که همه عرصه‌ها و شاخص‌های نظام را باید از دریچه فرهنگی نگریست تا انقلاب تمام عیار فرهنگی تحقق یابد اما اگر بنا شود فرهنگ را با عینک سیاسی، اقتصادی و یا نظامی تنظیم کنیم یقیناً راه خطایی پیش گرفته‌ایم.
اگر گرایشات سیاسی به معنای خاص خود بر نگرش فرهنگی غلبه کند دیر یا زود متوجه خواهیم شد «فرهنگ» فدای برخی مصالح جناحی و تنگ‌نظری‌های حزبی شده است. آن وقت اخلاقیات دینی و حتی احکام شرعی هنگامی موجه و مقدس شمرده می‌شود که با منافع سیاسی و جناحی، تضاد نداشته باشد.
اگر در برخی صحنه‌ها هم‌چون انتخابات، اخلاق و ادب رنگ می‌بازد و برخی افراد مدعی حاضرند به خاطر کسب رأی بیشتر و راه‌یابی به کرسی مورد نظر به هر کاری دست بزنند و یا برخوردهای چندگانه درباره برخی انحرافات فرهنگی و حرمت‌شکنی‌های اخلاقی ریشه در این قضیه دارد. پس باید سکانداری امور فرهنگی را به اهلش سپرد.
این مهم به خصوص در شهری مانند قم، که ویژگی‌های منحصر به فردی دارد باید به مراتب جدی‌تر گرفته شود. شأنیت فرهنگی قم به حدی است که باید از تأثیر مستقیم در تحولات مثبت فرهنگی کل کشور و کل جهان برخوردار باشد.
قم باید موتور محرکه فرهنگی ایران باشد و مسایل فرهنگی را با نگاهی کلان و ناب رصد نموده، کارشناسی کرده و ارایه طریق نماید. اما اگر بخش فرهنگی قم در دستگاه‌ها و نهادهای مختلف اسیر نگاه‌های تنگ جناحی و خطوط سیاسی گردد نه تنها آن نقش را نمی‌تواند ایفاء نماید که خود قربانی تعاملات جناح‌ها و احزاب خواهد شد.
حضور برخی چهره‌های کاملاً سیاسی(خطی) در عرصه فرهنگی قم مدتی است زنگ خطر را به صدا درآورده و اگر این روند اصلاح نشود به زودی شاهد فاجعه فرهنگی خواهیم بود.
در پایان سخنی ارزشمند از رهبر فرزانه انقلاب حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای(مدظله العالی) را آویزه گوش و جانمان می‌کنیم که:«هر مسؤول و مدیری که وظیفه فرهنگی دارد اگر کار فرهنگی را در خدمت سیاست‌های خطی و جناحی قرار دهد خیانت کرده است».
